Powrót do szkoły – jak dobrać odpowiednie obuwie dla dziecka?

Początek roku szkolnego to intensywny czas przygotowań i kompletowania wyprawki, niezbędnej do rozpoczęcia nowego etapu edukacji każdego dziecka. Często jest to także moment, w którym rodzice decydują się na wymianę zeszłorocznych butów, w których ich pociechy będą przecierać nowe szlaki, również poza murami szkoły. Jak dobrać odpowiednie obuwie dla najmłodszych? Przedstawimy porady ekspertów Polskiego Towarzystwa Podologiczno-Podiatrycznego oraz esize.me (technologia umożliwiająca precyzyjny pomiar stóp).

Moje dziecko wciąż mieści się w swoje buty, czy jednak nie warto wymienić ich już na nowe?

Obuwie szkolne z racji intensywności użytkowania może zużywać się przedwcześnie. Jeżeli zauważysz, że podeszwa buta jest zużyta i starta po stronie wewnętrznej lub zewnętrznej natychmiast wykonaj wymianę obuwia. But nie powinien być przechylony w żadnym kierunku – nie jest to korzystne dla zdrowia stóp dziecka. Co więcej, jeśli rodzic zaobserwuje, że jego pociecha zużywa obuwie nierównomiernie – np. jedna ze stron podeszwy jest silniej zdeformowana – warto rozważyć wizytę u specjalisty ortopedy, ortopodologa czy fizjoterapeuty celem kontroli chodu dziecka.

Ilona Vollmer, Polskie Towarzystwo Podologiczno-Podiatryczne, Zdrowie Publiczne

Na co zwrócić uwagę przy doborze obuwia dla dzieci?

Stopa dziecka potrzebuje obuwia jako ochrony przed urazami i czynnikami zewnętrznymi. Buty te jednak powinny być dostosowane do kształtu oraz wymiarów stóp, tj. długości i szerokości, umożliwiając tym samym pełną swobodę ruchu. Wybierając obuwie dla dziecka, należy zwrócić szczególną uwagę na kilka ważnych aspektów:
But powinien być lekki, dzięki czemu mięśnie nie będą nadmiernie wydatkowane.
Podeszwa powinna pozwalać na fizjologiczny ruch stopy. Zaleca się, aby w obszarze przedstopia (tj. na wysokości stawu, łączącego palce z śródstopiem) zginała się pod kątem 90 stopni.
Palce stóp powinny mieć swobodę oraz przestrzeń do ruchu. Buty nie powinny mieć uciskających lub drażniących elementów i szwów.
But powinien być dopasowany do kształtu stopy. Dobrym rozwiązaniem jest obuwie sznurowane lub na rzepy. Pomoże to na lepsze dopasowanie obuwia.
Dziecięce stopy rosną szybko. But musi być dopasowany pod względem długości i szerokości stóp.
Biorąc pod uwagę, że dziecięce stopy popołudniem są ok. 4% większe, należy kupować obuwie o tej porze dnia.
Biorąc miarę stóp należy uwzględnić wymiar dłuższej stopy. Podczas każdego kroku stopa przesuwa się do przodu, dlatego w okolicy jej czubka należy zostawić swobodną przestrzeń około 12mm – 6mm przestrzeni na ruch stopy w bucie oraz 6 mm na wzrost stopy.

Katarzyna Kowalska Pac, Ortopodolog, Polskie Towarzystwo Podologiczno-Podiatryczne

Jak często kupować dziecku nowe buty?

Zaleca się, aby kontrolować dopasowanie buta do stopy co 2-4 miesiące u dzieci w wieku 1-4 lata i co 6 miesięcy w przypadku dzieci w wieku 4-6 lat. Dzięki systemowi esize.me możesz dokładnie określić wymiar stóp dziecka – długość, szerokość i na tej podstawie dopasować odpowiedni rozmiar obuwia dla twojej pociechy.

Katarzyna Kowalska Pac, Ortopodolog, Polskie Towarzystwo Podologiczno-Podiatryczne

Skanery esize.me – na czym polega ta usługa i gdzie mogę wykonać skan stóp?

Dzięki bezpłatnej, dostępnej w sklepach stacjonarnych CCC oraz eObuwie, usłudze esize.me, możesz wykonać profesjonalny skan 3D stóp swoich oraz swojego dziecka.

Pozwoli on poznać ich długość i szerokość, obwód a także wysokość podbicia – ważne parametry, aby dobrać odpowiedni rozmiar wybranego obuwia. W naszej bazie posiadamy skany większości modeli naszych butów w 3D, co pozwala na bardzo proste, a przy tym precyzyjne dobranie odpowiedniego obuwia – zarówno modelu jak i rozmiaru. Dodatkowo, rodzice dostają przypomnienie, kiedy warto zrobić nowy skan dziecku. Szczegóły dotyczące tego, jak korzystać z naszych skanerów, jak wykorzystywać je podczas zakupów online i w sklepie stacjonarnym, a także lista punktów wyposażonych w urządzenia esize.me, dostępne są na stronie: www.esize.me.

Bez względu na to, gdzie skan został wykonany można z niego skorzystać zarówno dokonując zakupów w CCC oraz eObuwie, sklepach stacjonarnych i w naszych aplikacjach mobilnych.

Jolanta Zielińska, Experience Design Manager, Grupa CCC

Od czasów, kiedy życie poczęło się wielce różniczkować, czytanie książek nie wystarcza. Książki podają czystą wiedzę z najrozmaitszych dziedzin, wiedzę nieraz kryształowo czystą, ale oderwaną od życia. Książki karmią również poezją, w niej opisy czynów bohaterskich uszlachetniają serca, ale mało informują o szarej rzeczywistości życia. Do działania potrzebna jest znajomość chwili bieżącej, orientacja, pulsy życia w miejscowych warunkach. Na każdym stanowisku można przyłożyć i swoją cegiełkę, można wpływać na całość, byle znać swe obowiązki względem społeczeństwa i chcieć im służyć. Tym pośrednikiem między wiedzą a życiem, między ideałem a rzeczywistością, jest publicystyka. Jest ona historją teraźniejszości, oświetlającą zagadnienia, które czekają dopiero na rozwiązanie. Jest ogniwem, która łączy prawdę wiedzy z zagadnieniami chwili bieżącej. Jest literaturą, która tyczy się potrzeb życia w danym czasie i danym miejscu. Ona komunikuje ostatnie wyniki z różnych dziedzin wiedzy czystej w zastosowaniu do bieżących potrzeb ludzkich. Ona czyni człowieka wrażliwym na niedolę swego społeczeństwa i zapala do żywota czynnego na jego korzyść. Ona, komunikując, co się dzieje na świecie całym, chroni nas od zaściankowości. Ona, zaznajamiając nas z biegiem myśli wszechświatowej, wywołuje w umysłach naszych szereg zagadnień. Ona uwalnia nas od potrzeby czytania wszystkich książek, których corocznie ukazuje się na świecie po kilkaset tysięcy, a których przeczytać na rok gruntownie nie można po nad kilkanaście. To są strony dodatnie prasy periodycznej.

Ale ma publicystyka i niejedną stronę ujemną. Wiadomości, dostarczane przez wiele dzienników, są dorywcze i powierzchowne: ani rozszerzają, ani pogłębiają wiedzy. Wiele nowinek, opisywanych drobiazgowo, niema żadnego ogólniejszego znaczenia, nie służy żadnemu rozumnemu celowi. Wiele sensacyjnych zajść i wypadków, zostawiających jedynie czczość w głowie i pustkę w sercu. W pogoni za kalejdoskopowym potokiem plotek wiele balastu, który ze szkodą obciąża umysł Dużo zabawy i płytkiego śmiechu, co w rezultacie szerzy bezmyślność, przytępia zmysł artystyczny. Nie jeden organ redagowany jest tendencyjnie, będąc na służbie tej lub innej partji. Nieraz nowość pomieszana z postępem bez oświetlenia krytycznego jądra rzeczy. I jedno pismo stara się prześcignąć drugie w pomysłach, licząc na gorsze instynkty. I wielu staje się igraszką okoliczności, bo są prowadzeni na pasku danego dziennika. Bo wielu ślepo hołduje zasadzie: nie różnić się od innych — i bezkrytycznie prenumeruje to, co ich znajomi i krewni. I tworzy się specjalny typ nałogowych czytelników pism periodycznych, co nie uznają jednocześnie lektury książek. Jest to pewnego rodzaju osłona dla duchowego lenistwa. Traci na tym wykształcenie gruntowne i myśl samodzielna. To też wielu uczonych powstaje na dziennikarstwo — śród nich ostro wystąpił w ostatnich czasach przeciw prasie perjodycznej F. Brunetiere, członek Akademji paryskiej.

Trzeba przede wszystkiem rozróżniać wartość miesięczników i tygodników, a pism codziennych. Pierwsze, a w części drugie, są streszczeniem i kwintensencją tego, co zawierają pisma codzienne. Lektura ich nie da wprawdzie technicznego posiadania poszczególnych gałęzi umiejętności, ale da ogólną znajomość podstaw. Te, które nie służą sprawom specjalnym, dają możność w dłuższym okresie czasu przebieg w ogólnych zarysach cały cykl wiedzy. Natomiast prasa codzienna służyć może głównie gromadzeniu materjałów do tych kwintensencji. I tu należy rozróżniać prasę prowincjonalną, a prasę stołeczną. Pierwsza zlicza miejscowe siły społeczne, wydobywa je i zbiera, zapala ogniska miejscowej twórczości. Bada i stara się kierować życiem prowincji, które wszędzie posiada swoje odrębne właściwości. Druga winna być przewodnikiem i siewcą dążeń kulturalnych wszerz i wzdłuż całego kraju. Winna być rzeką wód czystych, do której zbiegałyby się wszystkie strumyki, osadziwszy po drodze naleciałości niepotrzebne.

Trzeba umieć czytać dzienniki, jak i książki. Trzeba sobie wprzód zadać trud poznania każdego pisma. Trzeba się zapoznać, co w każdym z nich godnego jest czytania, nie usypiając swojego krytycyzmu łudzącemi nagłówkami pism i różnych rubryk, które często zapowiadają co innego, niż się drukuje. Trzeba czytać krytycznie, w żadnej sprawie nie spuszczając z oczu argumentów ani pro, ani contra. Trzeba czytać pisma, służące różnym poglądom, aby mieć oświetlenie z obu stron, aby módz wyrobić sobie własny sąd — samodzielny a objektywny. Trzeba koncentrować lekturę nie na tanich czasopismach codziennych o brukowych wiadomościach, lecz na poważnych wydawnictwach perjodycznych, które opierają działalność publicystyczną na znajomości dziejów i praw niemi rządzących. Należy ciążyć ku tym wydawnictwom perjodycznym, które chcą stać wyżej ponad prywatę i partykularyzmy — których celem jest nie interes materialny jednostek, lecz służba publiczna.

Czytanie uspokaja i spowalnia bicie serca. Wystarczy 6 minut czytania, żeby zredukować uczucie stresu aż o 60%! Co ciekawe, czytanie książek redukuje stres: o 68% bardziej od słuchania muzyki, o 300% bardziej od wyjścia na spacer i aż o 600% bardziej od grania w gry komputerowe.

Podczas czytania powieści mamy mnóstwo rzeczy do zapamiętania – imiona bohaterów, ich charaktery, motywacje, historie, związki z innymi postaciami, miejsca, wątki fabularne, szczegóły… Tymczasem w mózgu tworzą się nowe synapsy, a te istniejące się wzmacniają. Dzięki czytaniu nasza pamięć pozostaje w dobrej kondycji.

Postaci fikcyjne mogą stanowić takie samo źródło inspiracji co spotkanie z żywym człowiekiem. Inspirować może wszystko – aktywności, którym się oddają, miejsca, które odwiedzają, decyzje, które podejmują…

Mając przed oczami tylko literki, sami musimy wizualizować sobie to, co dzieje się w książce – nieczęsto są to nawet rzeczy, których nie możemy zobaczyć w świecie rzeczywistym! Czytanie, stymulując prawą półkulę mózgu, rozwija naszą wyobraźnię.

Czytanie powieści wymaga od nas skupienia uwagi przez dłuższy czas, co zdecydowanie poprawia naszą zdolność do koncentracji.

Im więcej czytamy, tym większy mamy kontakt z różnorodnym, a nawet zupełnie nowym dla nas słownictwem. Taki kontakt samoistnie poszerza nasz własny zasób słów.

Warto czytać książki, żeby utrzymać swój mózg w dobrej formie. Mole książkowe mają 2,5 raza mniejszą szansę na rozwój Alzheimera, czytanie spowalnia także starczą demencję.

Czytanie różnych książek na te same tematy pozwala nam poznać i porównać różne punkty widzenia, spojrzeć na rzeczy z różnej perspektywy, a w rezultacie rozwinąć nasz własny światopogląd.

Warto czytać, żeby rozwijać własną empatię. Zaangażowanie w fikcję literacką pozwala nam na postawienie się na miejscu drugiego człowieka i zrozumienie go.

Aż 82% moli książkowych przekazuje pieniądze i dobra materialne dla organizacji charytatywnych. 3 razy częściej niż osoby nieczytające są aktywnymi członkami tych organizacji.

Książki to ogromne skarbnice wiedzy. Tutaj nie trzeba dodatkowych argumentów.

Szczególnie, jeśli czytasz np. takie kryminały od Agathy Christie. Rozwiązywanie zagadek wymaga analizowania wydarzeń, faktów, motywacji postaci, stawiania tez, weryfikowania założeń… Zdecydowanie rozwija to zdolność do krytycznego i analitycznego myślenia.

Im więcej czytasz dobrych pisarzy, tym lepiej możesz rozwijać własny styl. Nie wspominając o tym, że częsty kontakt z tekstem pisanym uczy poprawności gramatycznej czy ortograficznej.

Stworzenie wieczornego rytuału z książką daje naszemu ciału sygnał, że pora się zrelaksować i przygotować do snu.

Czytanie pozwala nam postawić się w różnych sytuacjach, w których na co dzień do tej pory się nie znaleźliśmy. Otwiera nas na nowe doświadczenia i rozszerza horyzonty, kształtując nas samych.